به روی نسخهٔ هستی که نیست جز تب وتاب

نوشته اند خط عافیت به موج سراب

گرآرزو شکنی می شود عمارت دل

شکست موج بود باعث بنای حباب

دلیل غفلت ما نیست غیروحشت عمر

صدای آب ندارد به جز فسانهٔ خواب

که می خورد غم ویرانی عمارت هوش

بنای خانهٔ زنجیر ما مباد خراب

به جز شکستگی ام قبلهٔ نیازی نیست

سرحباب مرا موج بس بود محراب

درین چمن که گلش پرفشانی رنگست

گشودن مژه مفت است جلوه ای دریاب

ز موج، پرده به روی محیط نتوان بست

تو چشم بسته ای ، ای بیخبر کجاست نقاب

به حبیب ساخت هوس تا تلاش پیش نرفت

کمند موج به چین آرمید و شد گرداب

غم ثبات طرب زین بساط نتوان خورد

بس است ریگ روان گوهر محیط سراب

به فکر مزرع بیدل چرا نپردازی

اگر به ابر کرم صرفه ای ست برق عتاب